Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Γκαμπριελ Γκαρσία Μάρκες


Ένα υπέροχο απόσπασμα από έναν υπέροχο άνθρωπο, τον  Γκαμπριελ Γκαρσία Μάρκες, που η γραφή του έχει σημαδέψει τη σύγχρονη λογοτεχνία και την ψυχή μας.

Είναι μια επιστολή προς την γυναίκα του, όταν ήταν ετοιμοθάνατος...




Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.


  Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ΄ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.


  Αν ήξερα ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά που θα σ΄ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ΄ αγκάλιαζα και θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.


  Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.


  Αν ήξερα ότι αυτές θα είναι οι τελευταίες στιγμές που σ΄ έβλεπα, θα έλεγα "Σ΄ αγαπώ" και δε θα υπέθετα ανόητα ότι το ξέρεις ήδη.


  Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ΄ αγαπώ και ότι ποτέ δε θα σε ξεχάσω.


  Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο να τους πεις "συγγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα αυτά τα λόγια αγάπης που ξέρεις....



Gabriel José García Márquez





Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (ισπ. Gabriel José García Márquez) είναι σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1928 στο χωριό Αρακατάκα της Κολομβίας. Το 1947 ξεκίνησε να σπουδάζει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Μπογκοτά. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε σε εφημερίδα το πρώτο του διήγημα, «Η Τρίτη Παραίτηση». Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά.
Το 1955 εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημά του, «Τα Νεκρά Φύλλα». Ακολούθησαν τα έργα «Κακιά Ώρα», «Ο Συνταγματάρχης δεν Έχει Κανέναν να του Γράψει» και «Η Κηδεία της Μεγάλης Μάμα». Το 1967 δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημα «Εκατό Χρόνια Μοναξιά», το οποίο τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, καθώς αποκόμισε αμέσως τις θετικότερες κριτικές.
Το 1982 του δόθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Άλλα έργα του είναι:
  • «Το Φθινόπωρο του Πατριάρχη»
  • «Χρονικόν Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου»
  • «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας»
  • «Δώδεκα Διηγήματα Περιπλανώμενα»
  • «Περί Έρωτος και 'Αλλων Δαιμονίων»
  • «Η Περιπέτεια του Μιγκέλ Λιττίν»
  • «Η Είδηση μιας Απαγωγής»
  • «Ανεμοσκορπίσματα»
  • «Ο Στρατηγός μες στο Λαβύρινθό του»
  • «Ζω για να τη διηγούμαι»
Επίσης, έχει γράψει άρθρα σε περιοδικά, βιβλία με διηγήματα και κινηματογραφικά σενάρια. Τα τελευταία χρόνια αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και μάχεται με τον καρκίνο των λεμφαδένων.

Πηγή: Wikipedia 

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Το χρώμα του Φεγγαριού

Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.

Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.


Τι χρώμα έχει η χαρά;

Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.

Και η μοναξιά;

Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί.

Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο. Να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις. Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στον φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

Έτσι ε, ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι. Κοίταξε μακριά στο κενό και δάκρυσε.




"Αλκυόνη Παπαδάκη - Το χρώμα του Φεγγαριού! "

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Το ακριβό λουλούδι της ειλικρίνειας



Τον 3ο αιώνα ένας πρίγκιπας από τις βόρειες περιοχές της Κίνας πρόκειτο να στεφθεί
αυτοκράτορας της χώρας. Για να γίνει η στέψη όμως έπρεπε να υπακούσει στον παρακάτω
νόμο. Έπρεπε να είναι παντρεμένος.

Αποφάσισε να διοργανώσει ένα διαγωνισμό ανάμεσα στα κορίτσια της αυλής για να βρει
ποια από αυτές θα ήταν άξια να γίνει σύζυγός του.

Την επόμενη μέρα ο πρίγκιπας ανακοίνωσε ότι θα δεχόταν όλα τα κορίτσια της αυλής σε
μια ειδική τελετή και ότι θα ξεκινούσε ‘ένας  διαγωνισμός.

Μια ηλικιωμένη εργαζόμενη στην αυλή άκουσε τα περί διαγωνισμού και τελετής στο
παλάτι και στενοχωρήθηκε πολύ. Ήξερε πως η κόρη της έτρεφε  μια βαθειά αγάπη για τον
πρίγκιπα.

Όταν έφτασε στο σπίτι της είπε τα νέα στην κόρη της και ξαφνιάστηκε όταν την άκουσε να
λέει πως σκόπευε να παραβρεθεί στην τελετή. Της είπε: 

- Κόρη μου τι θα πας να κάνεις; Υπάρχουν άλλες με πλούτη και ομορφιά στην αυλή.
                  Βγάλε από το μυαλό σου αυτή την σκέψη είναι καθαρή τρέλα,
                  πες μου τρελάθηκες; 
Και το κορίτσι απάντησε :

            - Όχι καλή μου μανούλα δεν τρελάθηκα. Ξέρω ότι ποτέ δεν θα με επιλέξουν. Ξέρω ότι δεν
                  θα είμαι η νικήτρια του διαγωνισμού, αλλά θα έχω την ευκαιρία να είμαι έστω για μερικές
                  στιγμές κοντά στον πρίγκιπα και αυτό μου αρκεί.


Είχε πέσει η νύχτα όταν το κορίτσι έφτασε στο παλάτι. Όλα τα κορίτσια της αυλής ήταν εκεί
με τα ωραιότερα φορέματά τους και τα ακριβότερα κοσμήματα. ! Τελικά ο ίδιος ο
πρίγκιπας ανακοίνωσε την έναρξη του διαγωνισμού:

          - Θα δώσω σε κάθε μια από σας ένα σπόρο. Όποια από σας σε 6 μήνες μου φέρει
                   ένα όμορφο λουλούδι, θα επιλεγεί για σύζυγός μου και μελλοντική
                   αυτοκράτειρα της Κίνας.


                 - Η πρόταση του πρίγκιπα ήταν σε απόλυτη συμφωνία με τις βαθιές παραδόσεις του
                   λαού του, που έδινε τεράστια αξία στη γνώση της καλλιέργειας  της γης…

                 -Ο καιρός περνούσε και όπως η νέα ήξερε από καλλιέργεια της γης και κηπουρική,
                  έβαζε όλης της την προσοχή, την υπομονή και την τρυφερότητα στο σπόρο της.
                  Ήξερε πως αν η ομορφιά του λουλουδιού της, έφτανε στο ίδιο ύψος με την αγάπη
                  της για τον πρίγκιπα, δεν θα είχε άλλες έγνοιες για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού.

                 -Πέρασαν 3 μήνες και δεν έγινε τίποτα παρόλο που η νέα είχε δοκιμάσει όλες τις
                  μεθόδους που ήξερε. Τίποτα δεν είχε φυτρώσει.

                 -Μέρα τη μέρα έβλεπε το όνειρό της να απομακρύνεται αλλά ένοιωθε την αγάπη
                  της πιο βαθειά….

                 -Οι 6 μήνες πέρασαν και τίποτα δεν είχε φυτρώσει. Ξέροντας πως είχε πραγματικά
                   προσπαθήσει με αφοσίωση, ανακοίνωσε στη μητέρα της ότι παρά το λυπηρό
                   αποτέλεσμα, θα πήγαινε στο παλάτι την καθορισμένη μέρα. Ήξερε πως δεν έχει
                   καμιά ελπίδα αλλά η ιδέα να είναι έστω και μερικές στιγμές με τον πρίγκιπα της
                   αρκούσε.

                  -Την καθορισμένη μέρα πήγε στο παλάτι με τη γλάστρα της άδεια. Οι υπόλοιπες
                    κοπέλες ήταν εκεί με γλάστρες που είχαν υπέροχα λουλούδια σε διάφορα χρώματα
                    και σχήματα το ένα πιο όμορφο από το άλλο.

                  -Η νέα ήταν έκπληκτη από την ομορφιά τόσων λουλουδιών.
                   Έφτασε τελικά η στιγμή που ο πρίγκιπας παρατηρούσε με πολλή προσοχή κάθε ένα
                   από τα κορίτσια που κρατούσαν περήφανες στην αγκαλιά τους η κάθε μια τη
                   γλάστρα με τα λουλούδια της.

                  -Αφού πέρασε δυο φορές μπροστά από κάθε κοπέλα ανακοίνωσε τα αποτελέσματα
                   του διαγωνισμού. Η νικήτρια του διαγωνισμού ήταν η κόρη της φτωχής. Αυτή θα
                   γινόταν σύζυγός του.

                  -Όλοι οι παρόντες  ήταν έκπληκτοι με την απόφαση του πρίγκιπα. Κανείς δεν είχε
                   καταλάβει γιατί αυτή η κοπέλα που δεν κατάφερε να καλλιεργήσει το σπόρο της
                   ήταν η νικήτρια. Ο πρίγκιπας τους εξήγησε:

 
                   - Η νέα αυτή είναι η μόνη άξια να γίνει σύζυγός μου και αυτοκράτειρα, γιατί ήταν
                     η μόνη που καλλιέργησε και έφερε εδώ το λουλούδι της ειλικρίνειας, γιατί οι
                     σπόροι που σας μοίρασα ήταν όλοι στείροι.


                   -Η ειλικρίνεια και η τιμιότητα είναι όπως ένα λουλούδι που έχει γίνει με φως και
                    έτσι μπορεί να φωτίζει τους γύρω του, χαρίζοντας κυρίως το φως σε αυτούς που
                    την «καλλιεργούν».