Σκέπασ' το φως του οθράνοιχτου μήνα

με τ' άρωμα σου, με τα μαλλιά σου

σφάλισε τις πόρτες.

και για μένα θυμήσου..

πως ξυπνώ μες το κλάμα,

γιατί είμαι στα όνειρά μου

κάποιο χαμένο παιδί

που ψάχνει μες της νύχτας

τη φυλλωσιά, τα χέρια σου...

Pablo Neruda